Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur zaman içinde uzak diyarların da ötesinde çooooooook uzaklarda bir orman varmış. Bu ormanda kuşlar, aslanlar ve bir de tavşanlar yaşarmış. Zıpzıp adında yaramaz mı yaramaz küçük bir tavşancık da varmış bu ormanda. Hergün kahvaltısını ettikten sonra ormana dolaşmaya çıkar ve gün boyu zıp zıp zıplarmış ormanda. Kuşlarla sohbet edermiş, aslanlardan korktuğu için onları uzaktan izlermiş... Başka kimsecikler olmadığı için de canı sıkılırmış Zıpzıp tavşanın. Gözü hep uzaklardaymış. Uzaklarda neler var acaba diye merak eder dururmuş fakat annesi hergün Zıpzıp tavşana sıkı sıkı tembih edermiş:
- Sakın ha, Zıpzıp uzaklara gitme sonra kaybolursun!
Zıpzıp tavşan annesi böyle tembih ettiği için uzaklara gidemezmiş ama içindeki merak duygusunu da bastıramazmış.
Birgün yine kahvaltısını ettikten sonra ormana dolaşmaya çıkmış. Yürümüş, yürümüş, yürümüş... O kadar çok yürümüş ki arkasına dönüp baktığında ormanın çok geride kaldığını görmüş ama içindeki sesi dinlemiş Zıpzıp tavşan yürümeye devam etmiş. Yolda kocaman filleri, uzun boylu zürafaları, gökte uçan akbabaları görmüş ve onlara hayretle bakmış.
Hava yavaş yavaş kararmaya başladığında ise acıktığını farketmiş ama geri dönemezmiş. Çünkü, artık annesinin söylediği gibi kaybolmuş. Hava iyice karardığında ise çok korkmuş ve ağlamaya başlamış.
-Ihıhhh ıhhhıhhh, annemi özledim, evimi özledim.
Annesi ise ormandaki tüm hayvanlara Zıpzıp sormuş ama kimse bilmiyormuş nerde olduğunu... Annesi kaybolduğunu anlayınca kuşlarla, aslanlarla birlikte Zıpzıpâı aramaya çıkmışlar.
Sonunda Zıpzıpâı ağlarken bulmuşlar. Zıpzıp onları görünce çok sevinmiş. Yaptığından da çok utanmış. Annesine söz vermiş:
-Bir daha asla uzaklara gitmeyeceğim anne, demiş.
Annesi de ona 2 gün dışarı çıkmama cezası vermiş. Zıpzıp iki gün boyunca evde uzak diyarları anlatan kitaplar okumuş...