Zehirli Ok

Unutmak, yıldızların ciğerine saplanan Bir lâle yaprağına gömmektir sevgiliyi

Unutmak, bir kaktüsün küllerinde ansızın Alevli bir tapınak eylemektir sevgiyi

Unutmak, semendere zehir sunmaktır, gülüm Taş dolu yüreklerin lügatinde bulursun

Unutmak, sessizliğe yine kanmaktır, gülüm Unutulursa şair, sen de unutulursun

Bir dağın bir kuyuya tohum ektiği yerde Balığın yüzgecinden irin döktüğü yerde Kralın, kölelerin emrinde yürüdüğü Geminin bir köpükte okyanus aradığı Ay'ın arzı terkedip gökte durduğu ânda Serseri bir kurşunun ay'ı vurduğu ânda Başını ellerinin arasına al ve dur İşte o lahza gülüm, bu can seni unutur


Unutmak, bir saatin kırılan camlarında Zamanı çürüterek öldürmektir sevgiyi

Unutmak, bayramlığı giydirilen çocuğun Aldatılan göğsünde vurmaktır sevgiliyi

Unutmak, bir ülkenin tozlu kaldırımlarında Taşlara boğdurmaktır yağız atlı yiğidi

BİR GÜN BUNALIRSAN VE SIKINTINI PAYLAŞMAK İSTERSEN BENİ ARA;
İKİ ELİM KANDA OLSA GELİRİM,SIKINTINI YOK EDERİM...
BİR GÜN AĞLAYACAK GİBİ OLURSAN DA ARA BENİ...
SENİ BELKİ GULDUREMEM AMA SÖZ VERİYORUM ,
SENİNLE BİRLİKTE AĞLAYABİLİRİM...
BİR GÜN UZAKLARA KAÇMAK İSTERSEN BENİ ARAMAKTAN ÇEKINME,
SENİ BELKİ DURDURAMAM AMA SENİNLE KOŞABİLİRİM
BİR GÜN YÜKSEK BİR YERDEN ATLAMAYA KALKARSAN DA ARA BENİ,
SENLE BİRLİKTE ATLAYAMAM AMA AŞAĞIDA BEKLER ;
SENİ TUTABİLİRİM...

BİR GUN HERHANGİ BİR KONUDA KARARSIZ KALIRSAN ARA BENİ;
SENİ SENDEN FAZLA DÜŞÜNÜR SANA FİKİRLER VEREBİLİRİM...
BİR GÜN KİMSEYİ DİNLEMEMEYE KARAR VERİRSEN DE ARA BENİ;
AĞZIMI AÇMAYACAĞIMI SÖYLEDİKLERİNİ DİNLEYECEĞİMİ BİL...
BİR GUN BENİ ÜZDÜĞÜNÜ DÜŞÜNÜRSEN DE ÇEKINME; YİNE ARA BENİ...

GÖRECEKSİN SANA KIYAMAM, KIZAMAM, ÜZEMEM SENİ...
BİR GÜN BENİ ARARSAN VE BENDEN KARŞILIK ALAMAZSAN;

Kâinat için birçok benzetmeler yapılmıştır. Bunlardan birisi de “teşhirgâh”tır. Teşhirgâh, sanat eserlerinin sergilendiği mekân demektir; bugünün tabiriyle “fuar.”

Sema, bu fuarın bir bölümü. Orada yıldızlar sergileniyor. Denizler ayrı bir bölüm, onda türlü türlü balıklar sergileniyor. Ormanlar daha başka bir bölüm; onda aslanlar, ceylanlar, bülbüller ve daha nice hayvanlar sergileniyor. Hepsi Allah’ın eseri. Bu teşhirgâhta sergilenen en büyük eser, en harika mahlûk insan. Onun harika yaratılışı Allah Kelamında mealen şöylece ifadesini bulmuş: “Şüphe yok ki, biz insanı ahsen-i takvimde (en güzel biçimde) yarattık.” (Tin, 4)